In deze rubriek vermelden wij de meest populaire hondenrassen, alsook de Nederlandse hondenrassen.
Zoals u weet, zijn er meer dan 200 hondenrassen in de wereld, en elk ras is uniek op zijn eigen manier. Hier willen we de meest populaire rassen laten zien waar in Nederland vraag naar is, evenals Nederlandse hondenrassen.
De Labrador Retriever
Labradors zijn grote, sterke honden met een sterke bouw en een stevig skelet. Ze hebben brede koppen en zachte, intelligente ogen. Hun staarten zijn absoluut uniek, ze lijken op de staart van een otter. De korte, dikke vacht komt voor in monochroom zwart, geel en chocolade/specan. Volwassen mannetjes zijn 56-57 cm groot en wegen ongeveer 30 kg, terwijl vrouwtjes 55-56 cm groot zijn en ongeveer 28 kg wegen.
De Labrador Retriever is niet in Labrador ontstaan, maar in de zeventiende eeuw aan de kust van Newfoundland. Deze honden werden getraind om visnetten uit ijskoud water te halen.
De Labrador is zeker een van de top drie rassen voor de rol van gezelschapsdier, maar alleen als u een actieve levensstijl leidt! Het zijn vriendelijke, lieve honden die van iedereen houden.
Golden Retriever
Bekend om zijn glanzende gouden haar van gemiddelde lengte, deze grote retriever is vriendelijk ogend, perfect symmetrisch, beweegt mooi, soepel, met lange krachtige passen. Volwassen mannelijke honden zijn 56-61 cm groot en wegen 30-34 kg. Volwassen mannetjes zijn 51-56 cm groot en wegen 27-32 kg.
Sir Dudley Marjoribanks (Lord Tweedmouth) hield van de gele retriever kleur en kocht de hond, bijgenaamd Nous, in Brighton, Engeland in 1865. De hond werd toen gekruist met een vrouwelijke Tweed Water Spaniel, een leverkleurige hond. Gedurende 20 jaar van verder fokken, werden genen van Labrador Retrievers, Red Setters en mogelijk een of twee Bloedhonden, toegevoegd om de flair te verbeteren en het skelet te versterken. Zo werd het Golden Retriever ras gefokt.
De Golden Retriever is een zachtaardige hond met een rustig karakter. Het past zich meestal goed aan het gezinsleven aan. Hij houdt ervan deel te nemen aan vele activiteiten, zowel binnen als buiten. Voornamelijk een jacht-zoekhond. Hij zal proberen alles wat hij in zijn mond kan krijgen mee te slepen, te trekken of te dragen. Retrievers zijn erg dol op water.
De Berner Sennenhund
Een van de vier rassen van de Zwitserse (alpine) hond. Oorspronkelijk de meest voorkomende hond in Centraal Zwitserland. Genoemd naar zijn plaats van oorsprong in de regio Bern.
Groter dan gemiddeld, krachtig en sterk.
Lange, rechte of licht golvende vacht. Diepzwarte basiskleur met diep bruinrode aftekeningen op wangen, over ogen, borst en alle poten. Wit, ondiepe tot middelgrote, symmetrische aftekeningen op het hoofd (spoor) en een witte vlek op de borst. Witte poten en een witte staartpunt zijn gewenst.
Berner Sennenhend is 60-70 cm hoog op de schoft. Gewicht van de hond – 40 tot 55 kg.
Zelfverzekerd, oplettend, alert en onbevreesd in alledaagse situaties, goedmoedig en aanhankelijk tegenover vrienden, zelfverzekerd en vriendelijk tegenover vreemden. Medium temperament, gehoorzaam.
Drentsche Patrijshond
De Drentsche Patrijshond is een waardige jachthond. Het ras is in de 16e eeuw ontstaan uit de Spioenen, punthonden die via Frankrijk uit Spanje kwamen. In Nederland werden ze patrijzen genoemd. De honden werden voornamelijk in Drents gehouden door boerenfamilies die een plek hadden om te jagen.
De Drentsche Patrijshond heeft een krachtige bouw en goede spiermassa. Hij heeft een wigvormige snuit met tamelijk droge lippen. De vachtkleur is wit met bruine platen, tamelijk kort op het lichaam en iets langer aan de oren, hals, borst en voor- en achterbenen. Drent heeft een volle, pluizige staart.
Schofthoogte bij mannetjes is 58 tot 63 cm. Bij wijfjes varieert hij van 55 tot 60 cm. Het gewicht is 25 tot 35 kg.
Het karakter van Drent kan worden omschreven als: gevoelig, intelligent, nieuwsgierig, vrolijk, aanhankelijk, maar koppig. Door deze koppigheid is hij niet altijd gemakkelijk te trainen en is veel geduld vereist. Deze vriendelijke maar temperamentvolle hond heeft een consequente en oplettende eigenaar nodig. Het is een echte gezinshond en een allemansvriend van kinderen. Drent is ook een trainingshond. Je doet hem een groot plezier als je gaat hardlopen of fietsen.
Hollandse Herdershond, korthaar
De Hollandse Herder is een van de negen Nederlandse hondenrassen en behoort tot de authentieke landbouwhuisdierrassen van ons land. Zijn oorsprong ligt op het platteland; het waren de honden van boeren en herders.
De Hollandse Herdershond is een middelgrote, middelzware, goed gespierde, krachtige en goed geproportioneerde hond. Het is een hond met een groot uithoudingsvermogen, een levendig temperament en een intelligente uitdrukking. De vacht wordt verdeeld in kortharig, langharig en gestroomd haar. De vacht is tijger met goud of zilver als hoofdkleur. De schofthoogte van de mannetjes is 57-62 cm, van de teefjes 55-60 cm met een gewicht van ongeveer 28 kg voor de mannetjes en ongeveer 23 kg voor de teefjes.
De Hollandse Herder is zeer trouw en betrouwbaar, altijd oplettend, waakzaam en actief. Hij is onafhankelijk, sociaal, intelligent, volhardend en bereid te gehoorzamen. Deze eigenschappen maken hem niet alleen tot een populaire werkhond, maar ook tot een geschikte gezinshond. De Hollandse Herder kan op veel verschillende manieren worden gebruikt en is overal geschikt voor.
Hollandse Smoushond
De Nederlandse Smouchhound is een van de negen Nederlandse rassen. Hij is ontstaan in de 19e eeuw, toen hij werd gebruikt als begeleider van paard en wagen, en als vanger van muizen en ratten in stallen.
De Hollandse Smoushond is een vrij kleine ruigharige hond, ongeveer 35 tot 42 cm groot. Hij is levendig, wendbaar, compact en robuust. Zijn vachtkleur is geel, variërend van licht tot donker strogeel.
Iedereen die een Smous-pup krijgt, is verplicht hem te fokken als de hond geschikt wordt bevonden, of, als het een reu is, die reu ter beschikking te stellen voor de fok. De gemiddelde leeftijd van een Smous ligt tussen dertien en veertien jaar, met een maximum van zeventien of achttien jaar.
De gemiddelde leeftijd van Smouse is dertien à veertien jaar en de maximumleeftijd is zeventien of achttien jaar.
Markiesje
Schilderijen uit de zeventiende en achttiende eeuw tonen vaak kleine zwarte hondjes met of zonder witte aftekeningen. Sommige zijn voorlopers van de Engelse (Cavalier) King Charles Spaniel.
Markiesje is een fijngebouwde zwarte spionne, elegant en op haar hoede. Een intelligente gezelschapshond met een zacht oog. Een kleine spion zonder tekenen van uitzetting. Evenredige bouw, licht lichaam, goed ontwikkelde musculatuur. Lichaam iets langer dan de hoogte, hoekingen goed. Gangwerk is soepel en veerkrachtig. Nogal lange staart, geen krulstaart. De lange nek houdt het hoofd fier omhoog. Schedel vlak met een matige voet; snuit versmalt naar de neus, maar is niet puntig. Tamelijk groot ovaal oog, donkerbruin tot zwart. Oren hoog aangezet en langs het hoofd gehouden.
Glanzend haar versterkt de indruk van elegantie. Het is van gemiddelde lengte, fijn en zacht, recht liggend met ruches aan de oren, staart en benen. Kleur zwart of zwart met witte aftekeningen.
De schofthoogte van Markiesje is ongeveer 35 cm. Het gewicht van de merrie varieert van 6 tot 8 kilo.
Markiesje is attent, maar zeer vriendelijk tegen iedere bezoeker. Hij gaat graag overal heen met zijn baas, maar hij kan ook een paar uur alleen thuis blijven.
Nederlands kooikerhondje
Een oud Nederlands ras. Het kooikerhondje was oorspronkelijk een werkhondje: kooiker, huis- en erfwachter, verdelger van muizen, mollen en ratten. Het is een beminnelijke, vrolijke en dartele hond, alert en intelligent, en werkt graag voor zijn baas.
Het Koikerhundje is een goed gebouwde jachthond met een oranjerode kleur en een bijna vierkant lichaam. Hij is 35 tot 40 cm hoog op de schoft. Afhankelijk van zijn geslacht en grootte weegt de cockerhound tussen 9 en 13 kilogram. Hij heeft middellang, goed zittend haar. De oren, bedekt met een lange vacht, zijn afgeplat tot op de wangen; zwarte haarpunten (oorbellen) zijn gewenst. Het koikerhondje heeft een gevederde staart met een witte veer. Koikerhondje leeft gemiddeld 10-14 jaar.
Vrolijk maar niet te luidruchtig, zeer gesteld op zijn omgeving, vriendelijk, goedmoedig en attent. In huis toont het Kooikerhondje een groot aanpassingsvermogen; nu eens rustig en bescheiden, dan weer speels en energiek. Hij is erg alert, maar slaat alleen toe als daar reden toe is. Hij is gevoelig voor lawaai en harde woorden.
Nederlandse Schapendoes
Tijdens de oorlogsjaren werd, onder de bezielende leiding van de PMC Toepoel hondengeleider, een begin gemaakt met het fokken van Nederlandse Schapendoes. Kleine langharige herdershonden, bekend als Shepherds, Siefondes en Old Greys werden voor dit doel gebruikt. Ze werden vooral gebruikt door Drentse boeren om schapen te hoeden en te laten grazen.
De Nederlandse Chapendoes is een langharige, licht gebouwde hond van ongeveer 40 tot 50 cm groot. Zijn bewegingen zijn opmerkelijk soepel en veerkrachtig. Een prachtige trui. Heldere donkere ronde ogen geven hem een brutale, eerlijke en levendige uitdrukking. Zijn vacht is licht golvend, lang, tot 7 cm op de achterhand, dun en droog, gemakkelijk klittend in de ondervacht. Elke kleur is aanvaardbaar.
De Nederlandse Chapendoes is een zeer opmerkzame hond. Hij is moedig, attent en zeer temperamentvol. Hij toont grote genegenheid en toewijding voor zijn volk. De opleiding moet zeer consequent zijn en het moet duidelijk zijn wie de leiding heeft. Anders, zal deze slimme hond zijn eigen regels stellen. Voldoende lichaamsbeweging op dagelijkse basis is een noodzaak.
Saarlos Wolfhond
Dit vrij jonge Nederlandse ras dankt zijn naam aan zijn schepper, de heer Leendert Saarloos uit Dordrecht. Hij wilde oorspronkelijk de politiehond verbeteren; hij ontdekte dat de Duitse Herder te nerveus werd en ging bijten. In 1923 kruiste hij een Duitse herder met een she-wolf. Hij kruiste de pups van deze combinatie met hun vader. Deze honden vormden de basis van het ras. Met de invoering van de nieuwe wolfshond in 1963 werden de kenmerken van het bedoelde gebruik overschaduwd en kregen de nakomelingen een meer wolfachtig, gedempt karakter. Het bleek dat het vluchtinstinct van de wolf erfelijk dominant is over het aanvalsinstinct van de Duitse herdershond.
De Saarlos Wolfshond is een sterke en evenwichtige hond met een tamelijk grote, taaie vacht. Zijn uiterlijk doet sterk denken aan dat van een wolf, en in zijn gedrag zijn veel wolfachtige trekjes te vinden. Zijn ledematen zijn lang, maar hij ziet er niet langbenig uit. Er zijn drie kleurvariëteiten: grijs (met een zwarte neus), bosbruin (met een bruine neus) en wit. Er zijn bijna geen witte kleurvariëteiten. Schofthoogte 60-70 cm voor teefjes en 65-75 cm voor mannetjes. Het gewicht varieert van 28 kg voor teefjes tot 38 kg voor mannetjes. De Sarlos Wolfshond kan tot 15 jaar oud worden.
De Saarlos Wolfshond is een levendige hond vol energie. Hij is trots en onafhankelijk en moeilijk te gehoorzamen, maar als hij het doet, is het alleen uit eigen vrije wil. Het is onmogelijk om hem gehoorzaam te noemen. Niettemin is deze hond zeer trouw aan zijn meester en zeer betrouwbaar. Hij kan gereserveerd zijn en op zijn hoede voor vreemden en onbekende situaties. Deze eigenaardige wilskrachtige, wolfachtige onwil om te gehoorzamen is typisch voor het ras. Hij vermijdt alles wat hij niet vertrouwt. De hond ervaart gedwongen contact met vreemden snel als onaangenaam; hij zal alleen contact maken met vreemden als hij dat zelf verkiest.
Stabyhoun
De Stabichoon is een zeer veelzijdige hond en helpt zijn eigenaar met een verscheidenheid aan taken. Hij wordt gebruikt voor de jacht op mollen, ratten en fretten, als waakhond en ongediertebestrijdingshond op en rond het erf, en soms als jachthond bij de jacht op gevederd en harig wild.
De Stabihoun is een jachthond die krachtig gebouwd is, maar niet groot of mager. De Stabihun is een gevlekte hond die in twee kleuren voorkomt, zwart-wit en bruin-wit. De vacht is halflang, glad, met losse ondervacht over het hele lichaam. De schoft van de mannetjes is 53 cm hoog. Vrouwtjes moeten een schofthoogte van 49 cm hebben.
De Stabihoun is een vrolijke en slimme familiehond die ook in diverse hondensporten kan worden aangetroffen.
De Stabihoun is een echte Fries; een vriend voor het leven. Met zijn empathische en ietwat eigenaardige persoonlijkheid heeft deze hond een geleidelijke, niet hardhandige training nodig. In huis en op het erf is de Stabihoon een rustige maar alerte hond.
Wetterhoun
Wetterhoun komt van een meer in Friesland, dus de naam is Fries. De betekenis is waterhond. Ze gebruikten hem als tuinman, als sledehond en als mollenvanger. Hij was ook een uitstekende jachthond. De Wetterhound bleek bijzonder geschikt voor de jacht op otter en fretten, zodat hij ook bekend stond als de Otterhound. De Wetterhound’s reukzin is bekend, evenals zijn vasthoudendheid.
De Wetterhound is een hond met een vierkante bouw, niet mollig, maar sterk en krachtig. Vetterhaun’s staart wordt zijn parel genoemd: hij draagt hem in een vaste krul op of bij zijn rug.
Zijn vacht is opvallend: met uitzondering van zijn hoofd en benen, is hij geheel bedekt met een dikke rol als een karakoel. De dikke, krullende vacht is geweldig in (maar vaak koud) water. De gezichtsuitdrukking kan er een beetje dreigend uitzien door de ietwat scheve stand van de ogen. Wetterhounds zijn er in vier kleuren: eenkleurig zwart, eenkleurig bruin, zwart-gemot en bruin-gemot. Bij monochrome honden zijn witte tenen en een vlek op de borst niet ongewoon.
De schofthoogte voor mannetjes is ongeveer 59 cm. Bij teven is het ongeveer 55 cm. Het gewicht is ongeveer 38 kg voor mannetjes en ongeveer 28 kg voor vrouwtjes.
Tegenwoordig is de hond nog steeds graag een boerderijhond, die buiten bij zijn baasje blijft. Maar hij wordt ook zeer gewaardeerd als actieve jager, voor een jager die weet hoe hij Wetterhoun met respect en geduld moet laten werken, en als gezinshond die ruimte, frisse lucht en lange wandelingen op prijs stelt.
Thuis is hij heel rustig, ligt graag op de baan, op zijn hoede maar zeker niet luidruchtig. Hij kan gehoorzaamheid worden geleerd.